تاریخچه و فرآیند تولید آبجو

تاریخچه و فرآیند تولید آبجو

تولید آبجو شامل مالت سازی، آسیاب کردن، له کردن، جداسازی عصاره،

جوشاندن رازک، حذف رازک رسوبات، خنک سازی ، تخمیر، جداسازی مخمر از آبجو و بسته بندی میباشد.

در حدود 6000 سال قبل از میلاد، در سومر و بابل آبجو از جو تهیه می شد.

انواع آبجو

نوشیدنی‌های مشابه آبجو در ژاپن از برنج و در مکزیک از آگاو تولید می‌شوند.

در بیشتر مناطق آفریقا

از سورگوم ارزن و ذرت برای تولید آبجوهای محلی مانند بوزا، بوروکوتو، پیتو و تشوالا استفاده می شود.

تکنیک های اولیه دم کردن از خاورمیانه به اروپا آمد.

مورخان رومی به نام های پلینی و تاسیتوس (هر دو در قرن اول میلادی) گزارش دادند

که قبایل ساکسون‌ها، سلت‌ها، نوردیک و ژرمن، آلی می‌نوشیدند.

رازک در قرن یازدهم در آلمان مورد استفاده قرار گرفت و در قرن پانزدهم از هلند به بریتانیا وارد شد.

در سال 1420 آبجو در آلمان با فرآیند تخمیر کف ساخته شد،

به این دلیل که مخمر تمایل به فرو رفتن در ته ظرف آبجو داشت. قبل از آن، نوع مخمر مورد استفاده

به سمت بالای محصول تخمیر می رفت و اجازه می داد سرریز شود و یا به صورت دستی از آن جدا می شد.

آبجوسازی یک شغل زمستانی بود و از یخ برای خنک نگه داشتن آبجو در ماه های تابستان استفاده می شد.

چنین آبجوی به نام lager نامیده شد.

انقلاب صنعتی مکانیزه آبجوسازی را به ارمغان آورد.

کنترل بهتری بر فرآیند، با استفاده از دماسنج و ساکارومتر، در بریتانیا توسعه یافت و به قاره منتقل شد،

جایی که توسعه تجهیزات یخ‌سازی و تبرید در اواخر قرن 19 امکان دم کردن آبجوهای لاگر را در تابستان فراهم کرد.

در دهه 1860، شیمیدان فرانسوی به نام لوئی پاستور، از طریق تحقیقات خود در مورد تخمیر،

بسیاری از شیوه های میکروبیولوژیکی را که هنوز در آبجوسازی مورد استفاده قرار می گیرد، ایجاد کرد.

گیاه شناس دانمارکی به نام امیل هانسن روش هایی را برای رشد مخمرها

در فرهنگ های عاری از سایر مخمرها و باکتری ها ابداع کرد.

این فناوری با فرهنگ خالص به سرعت توسط آبجوسازان قاره ای مورد استفاده قرار گرفت.